Muzeum Zamek Górków

Muzeum Zamek Górków w Szamotułach

    • Kontrast
    • Układ strony
    • Rozmiar czcionki

Tym razem to czerń i biel, nie zaś tak charakterystyczny dla Grupy Jakkolwiek kolor, stały się motywem Subiektywnego Przewodnika po Ziemi Szamotulskiej. Promocja kolejnej – czwartej już części albumu odbyła się w czwartkowy wieczór 7 listopada w gościnnych progach Muzeum Zamek Górków w Szamotułach.

Wydarzeniu towarzyszyła niezwykle miła atmosfera, w której bezwiednie wyczuć można było zamiłowanie do sztuki i regionu. Wszak to właśnie one 14 lat temu stały się przyczynkiem do utworzenia w Szamotułach artystycznej grupy, która w październiku bieżącego roku przekształciła się w stowarzyszenie. Na jego czele – w roli prezeski – stanęła Urszula Burman.

Dziękując za serdeczne powitanie oraz gościnę, Burman wyraziła ogromną wdzięczność wobec publiczności, która niemal po same brzegi wypełniła salę koncertową w Zamku Górków. Nie ma się jednak czemu dziwić, gdyż twórczość Jakkolwiek cieszy się niemałym uznaniem w regionie, a inicjatywy pasjonatów nierzadko spotykają się z dużym odzewem wśród społeczności lokalnej. Zdaje się zresztą, że to lokalność właśnie stanowi siłę stowarzyszenia.

Wydarzenie podzielone zostało na dwie części. W pierwszej Łukasz Bernady, znany bajarz i gawędziarz, a zarazem członek Jakkolwiek, przedstawił publiczności autorskie historie o „Blasku i cieniu” oraz dwóch krukach, dla których inspiracją stały się odpowiednio spacer po Parku Jana III Sobieskiego w Szamotułach oraz wizyta w dawnym kościółku ewangelickim w Dusznikach. Piękną muzyką, w której słychać było m.in. elementy orientu, gości uraczyła zaś  Marysia Jeżyńska – członkini sekcji flażoletowej Szamotulskiego Ośrodka Kultury, która wystąpiła w towarzystwie swojego nauczyciela Przemysława Wawrzyniaka.

Słowa i dźwięki przeplatały się ciekawie, budując nastrój pełen szczerej pasji, melancholii, a nawet pewnej błogości. Publiczność z uwagą przysłuchiwała się artystom, równocześnie poddając się urokowi ich twórczości, czego najlepszym dowodem stały się gromkie brawa.

Jak okazało się nieco później – było to cudne preludium do dalszej części wieczoru, która odbyła się w sali wystawowej w zamkowych podziemiach. To właśnie tu zorganizowano właściwą promocję czwartej odsłony Subiektywnego Przewodnika po Ziemi Szamotulskiej. Każdy z gości otrzymał własny egzemplarz wydawnictwa sygnowanego przez stowarzyszenie Jakkolwiek, a dopełnieniem albumu stała się wystawa prac jego członków.

Warto zaznaczyć, że Jakkolwiek tworzą zarówno miłośnicy sztuk plastycznych, jak i pasjonaci słowa. Nie powinien zatem dziwić fakt, że wystawę charakteryzuje różnorodność formy. Prezentuje bowiem nie tylko malarstwo, rysunek oraz grafikę, ale i wiersze, a także opowiadania – gawędy. Klamrą spajającą wszystkie prace jest zaś czarno-biała stylistyka oraz temat wprost nawiązujący do Ziemi Szamotulskiej. To m.in. obrazy charakterystycznych dla regionu obiektów, jak rzeźba matki z dzieckiem w Parku Zamkowym w Szamotułach, czy kościółek w Piotrowie, rysunki ukazujące szamotulski Rynek i Szkołę Podstawową nr 3. Obok nich ciekawie wyeksponowano literackie impresje, w których region jawi się jako dom, a inspiracją okazuje się być zarówno lokalna przyroda, jak i zabudowa.

Temat, choć tak bliski, bo bazujący na tym, co niby znane – co tuż obok, jest na nowo odkrywany, na dodatek często prezentowany z nieznanej dotąd perspektywy. Wszystko to budzi zainteresowanie, czasem nawet zdumiewa, pozytywnie zaskakuje. Takie jednak właśnie jest stowarzyszenie Jakkolwiek – pełne umiłowania do sztuki, regionu i pozytywnych zaskoczeń.

Na wystawie zaprezentowano prace Urszuli Burman, Łukasza Bernady, Karoliny Dąbrowskiej, Romy Cyprowskiej, Anki Achtenberg, Haliny Sługockiej, Magdaleny Słowińskiej-Kaczmarek, Haliny Woźniak, Reginy Piestrzeniewicz, Jarosława Kałużyńskiego oraz Gośki Jeziernej – zmarłej członkini Jakkolwiek, której stowarzyszenie zadedykowało czwartą część Subiektywnego Przewodnika po Ziemi Szamotulskiej. Sam album natomiast, podobnie jak ekspozycja, przedstawia prace lokalnych artystów wraz z komentarzem.

Wystawę można oglądać w Zamku Górków w godzinach pracy muzeum. Serdecznie polecamy!

Tekst i zdjęcia: Magda Prętka