Patrząc na prace Anny dotykamy wzrokiem każdą jej najmniejszą komórkę i strukturę. Artystka tworzy w czytelnym tonie. Znana z interesujących aktów kobiecych, świetlistych blików osadzonych w przestrzeniach na ukształtowanych przez nią formach. Ciało w proponowanej przez nią tematyce jest deprymującym elementem i podstawowym tematem korelującym z poszukiwaniami rzeźbiarskiej materii. Czarny dąb, brąz, miedź oraz skamieniałe drewno to podstawowa baza materiałowa jej prac.
Anna Słonka-Moskwa w sposób niezwykle precyzyjny wykańcza najdrobniejsze detale swych prac. Tu nie ma miejsca na przypadek. Kierunki jej prac od form figuralnych, stożkowatych, spiralnych bądź wysmukłych uświadamiają, że ciało, jego estetyka może mieć nie jeden wymiar. Trudno nie wspomnieć o tworach sztuki cykladzkiej, które w twórczości Anny Słonka-Moskwa przybierają postać pełną, dopracowaną w estetycznej, unikalnej warstwie ludzkiej powłoki: „Odcienie kobiecości”. Owe ślady skupiają uwagę i powodują wrażenie obecności. Wprowadzają spojrzenie w sferę intymności i erotyki, mino stosowanych materiałów są od nich „wolne”, ulotne i ludzkie: „Kobietki idealne”.
Dla artystki współczesna kobieta jawi się jako: „Samodzielna, waleczna niczym łowczyni, a może Afrykanka żyjąca z daleka od zgiełku, w środku afrykańskiego buszu… W społeczności zamkniętej, sterylnej, gdzie życie przeplatane jest obrzędami. Cykl życia zamyka się w tajemnym kręgu. Jej ciało częstokroć poddawane rytuałom zmienia się i swoiście przeistacza… Kobieta niezależnie od kultury, w której żyje, jest ucieleśnieniem życia i natury”.
Anna Słonka-Moskwa
Rzeźbiarka nie ukrywa cielesności stawia na emocje związane z odbiorem swych prac. Jej kobiety są dumne, wzniosłe i świadome swojego ciała i jak i jego atrybutów. Figury o doskonałych proporcjach, pełnych piersiach, dodatkowe elementy są tak dobrane, że odnosi się wrażenie harmonii pomiędzy nagością ciała a materią. Rzeźby te posiadają jeszcze jeden walor wpisują się doskonale w rozmaite przestrzenie od wnętrz awangardowych począwszy po klasyczne przestrzenie niemalże zamkowe czy też pałacowe – skończywszy na placach miejskich, bądź parkach i skwerkach zieleni.
Bohaterki tych przedstawień rzeźbiarskich odnoszą się do wielu kanonów, pozostają one w sferze poszukiwań artystycznych rzeźbiarki. Akty te mają namiętny, lecz i niekiedy mroczny temperament emanujący z rzeźb mimo specyficznie konstruowanych płaszczyzn, są obrazem ciała. Sylwetka modelowana swobodnie, wyraża pewność nawet w dekompozycji i naruszeniu formy jak w rzeźbie „Krocząca”. Doświadczenie życiem, które jest owocem przebytych dni daje odbicie w wizerunku ciała od narodzin do ostatecznego przejścia,…
Artystyczne wizje Anny Słonka-Moskwy uświadamiają nas o kruchości ludzkiego bytu jak i o jego ulotności i czarze.
Autor tekstu:
Julia Kaczmarczyk-Piotrowska
Wystawa czynna do 10 grudnia 2010r.
