Przyjmuje się, że maszyna do pisania powstała w 1868 roku, kiedy to niejaki Sholes zarejestrował swój patent. W 1872 roku w USA w Milwaukee rozpoczęto produkcję maszyn wg patentu Sholesa. Maszyny te znalazły nabywców wśród telegrafistów, reporterów, stenografistów i prawników. Z czasem zaczęły też powstawać firmy trudniące się przepisywaniem na maszynie.
Jednym z producentów maszyn w USA został Remington – wcześniej producent broni. Remington udoskonalił konstrukcję Sholesa i rozpoczął produkcję na większą skalę – w 1878 roku pojawił się nowy model, który pozwalał na pisanie małymi i dużymi literami. Wśród pierwszych nabywców tego modelu był Mark Twain, który w 1882 roku napisał na nim „Życie na Missisipi”.
W Europie, jako pierwszy, spośród pisarzy, maszyny używał Lew Tołstoj (lata 90-te XIX wieku), w Polsce zaś Bolesław Prus (1897).
Po sukcesie Remingtona produkcją maszyn do pisania zaczęły interesować się również firmy europejskie. Najlepszym tego przykładem jest firma Adlerwerke z Frankfurtu nad Menem. Jej właściciel Heinrich Kleyer zajmował się produkcją samochodów i rowerów, w końcu do swego asortymentu wprowadził i maszyny biurowe.
Ewolucja: „karabin – maszyna do szycia – rower – maszyna do pisania” jest charakterystyczna dla większości producentów tychże ostatnich.
Maszyny do pisania ulepszane przez ich producentów wyparte zostały niemalże całkowicie. Dziś traktowane głównie jako ozdoba nie mają szans, aby ścigać się z komputerem.
Maszyna do pisania Remington podarowana w październiku br. do Muzeum Zamek Górków przez Pana Eugeniusza Bylińskiego.
Maszyna Klein Adler ze zbiorów muzeum (przekaz Urzędu Celnego).
Opracowała: Monika Romanowska Pietrzak
